ПАЙРАВӢ АЗ ПЕШВО

• Мо чароғи  ақлу ирфонро фурӯзон мекунем,
• Барқи донишро ба ҳар сӯ шуълаафшон мекунем.
• Дар ниҳоди навҳавонон мекунем эҳъёи нӯр,
• Ҳар ҷавонро қалб, пур аз нӯри тобон мекунем.
• Пайравӣ аз Пешво, дар меҳнату сидқу вафо, 
• Хизмати халқу Ватанро аз дилу ҷон мекунем...

 

                          ЗАҲМАТИ УСТОД

• Умрат дароз бошад, устоди меҳрубонам,
• Сад сол умр бинӣ меҳрат ба қалбу ҷонам.
• То ин, ки мо биёбем неъмат зи дониши ту,
• Омўзгори илму ҳамрози хушбаёнам.
• Даргоҳи маърифатро бар мо ту мекушоӣ,
• Илму адаб, ки дорем, онро ту мефизоӣ.
• Амре  зи ҷониби туст, он амри рӯҳбахш аст,
• Зеро, ки ту шарифӣ, ҳодию роҳнамоӣ.
• Ирфону илму дониш аз туст ҳадя моро,
• Заҳмат, ки мекашӣ ту, морост ҷонфизоӣ.

 

Аз эҷодиёти устоди кафедраи забон ва адабиёти тоҷик - Абдуев Эмом Субҳонович